De gloriejaren van het papieren dagblad zijn misschien voorbij, maar onder de Wibautstraat leeft de wereld van letterzetters, drukpersen en krantenkoppen voort. In het station zijn vijf kunstwerken te zien die samen een veelzijdig ensemble vormen.De letters op de perronwanden lijken zo uit de lucht te vallen. Doordat ze schuin zijn afgedrukt, 'staan' ze niet op de muur, maar lijken nog in beweging te zijn. Ongetwijfeld onderweg naar de pagina's van de krant.

Een foto van een negentiende-eeuwse straat is te zien boven de trappen bij de zuidelijke in- en uitgang. De foto herhaalt zichzelf keer op keer en zo ontstaat een bijna abstract beeld. Kijk er van links naar rechts naar en je ogen lijken steeds opnieuw dezelfde hoek om te slaan.

In een vide boven het spoor zijn schematische tekeningen aangebracht van de drukpersen. Deze afbeeldingen doen sterk denken aan de cartoons waarmee de kunstenaar naam maakte. Ze zijn te zien door de kleine kijkgaatjes in de zuidelijke hal.

Boven de trappen aan de zuidkant trekt een wand vol krantenknipsels de aandacht. In de koppen die over elkaar heen buitelen, herken je de waan van de dag. Tegelijkertijd is het een nostalgisch beeld. Wat op een willekeurige dag in 1977 nog heel belangrijk leek, was een dag later al oud nieuws. Meer dan veertig jaar later is het niet meer dan een echo uit het verleden.Midden op het perron staat misschien wel het meest intrigerende kunstwerk van dit ensemble. Van een afstand is het een gewoon betonnen huisje. Kom je dichterbij, dan zie je dat in de muren vaag de voorpagina’s van kranten te zien zijn. Het zijn de afdrukken van matrijzen, die nodig waren om de krant te drukken.

Bij het maken van een kunstwerk over de wereld van de krant bevond Opland zich op bekend terrein. Het grote publiek kent hem als politiek tekenaar. Zijn spotprenten waren meer dan een halve eeuw lang gezichtsbepalend voor de Groene Amsterdammer, de Volkskrant en tal van acties en demonstraties. Halverwege de jaren zeventig van de twintigste eeuw hadden de Volkskrant, het Parool en Trouw hun kantoren aan de Wibautstraat. Vandaar de opdracht die Opland meekreeg: 'Maak er iets journalistieks van.' De kunstenaar vatte dat letterlijk op. Zijn werk vertelt het hele verhaal van de krant.