Luchtspiegelingen is een bedrieglijk kunstwerk, een trompe l'oeuil. Het werk bestaat uit fragmenten van de Weesperstraat en de Sarphatistraat, maar dan van onderaf gezien. Op twaalf vierkante platen is de wereld afgebeeld die je vanuit het metrostation zou kunnen zien als je door het plafond heen omhoog kon kijken. Lijnen op de weg, tramrails, auto's en een zebrapad, maar ook wolken, hoog in de lucht. Kijk je in het metrostation omhoog, dan beleef je een soort ondergrondse droom.

Matthijs van Dam was naast beeldend kunstenaar ook grafisch vormgever en docent. Met Luchtspiegelingen vestigde hij zijn naam als maker van kunst in de openbare ruimte. Het werk dat hij in de jaren daarna samen met collega-kunstenaar Peter Jansen maakte, is nog in tal van steden te zien.In het oorspronkelijke ontwerp besloeg de onderkant van het bovengrondse straatbeeld het hele plafond van het metrostation, maar dat idee bleek niet praktisch uitvoerbaar. Tot 2010 hing Luchtspiegelingen aan het plafond boven de perrons van station Weesperplein. In verband met brandveiligheidsmaatregelen moesten de panelen daar weg, maar gelukkig bleven ze bewaard. In 2018 is het kunstwerk teruggeplaatst, nu aan het plafond van de hal.

Aan de opdracht voor de kunstwerken in de stations Weesperplein en Gaasperplas ging in 1976 een openbare inschrijving vooraf, waaraan maar liefst 198 kunstenaars meededen. Van Dam won, samen met Charles Bergmans en Antoine Mes.