Sporen van verlichte voetstappen

Ieder mens laat sporen achter, maar op de meeste plaatsen zijn die niet zichtbaar of tastbaar. Op de tussenverdieping van metrostation Waterlooplein wél. Hoewel de plexiglasplaatjes van 30 x 30 centimeter stevig verankerd zijn in een vloer én een wand van het station, is Sporen van verlichte voetstappen voortdurend in beweging. De voetafdrukken lichten namelijk één voor één op. Als kijker vraag je je af van wie die voetstappen zijn en waar ze naar toe gaan. Sporen en voetstappen waren in de jaren zeventig van de twintigste eeuw een thema dat veel kunstenaars inspireerde. 

In de tijd waarin hij Sporen van verlichte voetstappen maakte, werkte Dirk Müller veel met materialen als plexiglas en chroom. Later werd hij vooral bekend door grote, abstracte beelden van natuursteen en ijzer.Sporen van verlichte voetstappen was eigenlijk bedoeld voor metrostation Spaklerweg. Omdat de toestemming voor het afbouwen van dat station op zich liet wachten, besloot de Werkgroep Kunstzaken Metro in 1977 om station Waterlooplein de sporen te geven.