Wonen is geen gunst maar een recht maakt deel uit van een collectief werk waarmee een groep kunstenaars de geschiedenis van de Nieuwmarktbuurt wilde uitdrukken. De vijf kunstwerken vormen een samenhangend geheel.In de jaren zeventig van de twintigste eeuw vierde de 'happenings-, environments- en assemblagekunst' hoogtij. Vooral in Amsterdam had deze kunstvorm een stevige links-politieke lading. Veel maatschappijkritische kunst uit die periode is verdwenen, maar het 'ensemble' in station Nieuwmarkt is er nog.

Om het kunstwerk van Tine Hofman te kunnen 'lezen', moet je over de middenlijn van het perron lopen en afwisselend links en rechts naast je kijken. Hofman, die zelf in de Nieuwmarktbuurt woonde, voerde actie tegen de aanleg van de metro en schreef protestgedichten, maar had geen aspiraties als kunstenaar. Ze heeft haar tekst bewust onderdeel van de vloer gemaakt, om zo het gevoel van de buurbewoners over te brengen 'dat er over ons heen gelopen is'.

Het ensemblekunstwerk in station Nieuwmarkt is gemaakt in opdracht van de stad Amsterdam, op advies van de Werkgroep Kunstzaken Metro. De Werkgroep had voorgesteld om in samenspraak met de bewoners van de Nieuwmarktbuurt kunstwerk(en) te laten maken voor het nieuwe station.